مـ حــ بـــــ تـــــــ
سادات | سه شنبه, ۲۶ آذر ۱۳۹۲، ۰۱:۱۴ ق.ظ
الحمدلله هیپچوقت آرزو نکردم جای کسی باشم، حتی پولدارترین دوستام، که از راهنمایی تا دانشگاه تقریباً اکثر دوستام مرفهان بی درد جامعه بودن.
چون من زندگی رو فقط در یک چیز میبینم و اون هم محبته...
صبح ها که آقاجونم (پدر) میرن سرکار، من از پنجره اتاقم ایشون رو نگاه میکنم و خدا رو شکر میکنم پدری دارم که با نون حلال و عرق جبین، منو به اینجا رسونده.
و براشون دعای طول عمر بابرکت و سلامتی میکنم.
وقتی آقاجونم رو صدا میکنم و در جواب از ایشون جان آقاجون میشنوم،
اون لحظه هارو با هیچ پول و ثروتی تو دنیا عوض نمیکنم.
قال معصوم(ع): هَل الدین الّا الحُب....
